Sapho
Sapfo urodził się w Eresos. Angażowała się także w politykę, zgodnie z tradycją wyspy, która pozwalała kobietom na aktywny udział w lokalnych sprawach. Została również zesłana na Sycylię i wróciła na Lesbos, aby otworzyć szkołę tańca i muzyki. Sapfo i Alcaeos uważane są za twórców poezji lirycznej, rodzaj, który łączy muzykę z rymowankami. Prostota i moc to główne cechy poezji Alcaeos, podczas gdy jego wkład w poezję grecką i łacińską został w dużej mierze doceniony. Tematy charakteryzujące poezję Sapfo, który do dziś nazywany jest najlepszym poetą lirycznym od starożytności i później – czerpią treść z codziennego życia i ludzkich uczuć, a jej wiersze słyną z wdzięcznej ekspresji, mądry styl kompozycyjny i swobodny sentyment
W przeciwieństwie do poezji Alcaeos, Sapfo pisze wiersze inspirowane życiem prywatnym i osobistym: wszystkie są wytworem jej myślenia o relacjach międzyludzkich oraz problemach jej kręgu społecznego i środowiska. Jej sentymentalny świat rozgrywa się na oczach czytelnika i poetka nierzadko ujawnia prywatne szczegóły, dochodząc do spowiedzi. Sapfo udało się odkryć nowe aspekty ludzkiej duszy, oparte na osobistych doświadczeniach, które nauczyły ją nie tylko rozpoznawania ludzkich uczuć, ale także po to, aby były wyraźnie widoczne. A zatem, ujawniły się jej wielkie talenty: zdolność do samodzielności- obserwacja, jej bystre oko, jej ekspresja, a także rzadka umiejętność przyjmowania i włączania wszelkiego rodzaju stymulantów – albo te pochodziły z jej otoczenia, natura lub chwilowe wrażenia, które następnie zamieniała w wiersze