Lesbos olijfolie #4
De dingen zijn sindsdien drastisch veranderd. Immigratie heeft het eiland veel gekost, de bevolking is verminderd en wordt systematisch ouder. Zaadoliën en wasmiddelen vervangen geleidelijk de olijfolie en de zeep. Aan het begin van de jaren zestig factoren als immigratie, waardoor de verlatenheid van de olijfgaarden, of technologische ontwikkelingen die de elisie van de olijf versnelden, resulteerden in de sluiting van de meeste olijfpersen die de bezoeker nog steeds charmeren met hun architectonische uniciteit. De symmetrie en stijfheid van deze gebouwen doen ons soms denken aan een Britse bouwstijl, is prachtig opgenomen in het landschap. Sommige morfologische details van hun facetten imiteren elementen uit de Griekse populaire architectuurtraditie. De industriële bouwstijlen die op Lesbos worden gevonden, omsluiten alle stadia van de industrialisatie en geven ons waardevolle informatie over de productieprocessen van die tijd
Ook al zijn de goede dagen voorbij, de olijf heeft nog steeds een speciale plaats in de agrarische bezetting van de bewoners, terwijl de prijs van de olijfolie de dagelijkse gesprekken van mensen blijft domineren. Elk gezin in Mytilini, ongeacht de belangrijkste bezigheid, heeft zijn aandeel in een olijfgaard - groot of klein. De manier waarop olijven worden geplukt, blijft hetzelfde. De olijven worden met de hand gekweekt; het is een zware en moeilijke klus die hoge kosten met zich meebrengt, aangezien de toegang tot vele olijfgaarden tot aan de bergen nogal een belemmering vormt voor verdere industriële exploitatie