Legendy Zagrzebia: Historie, z którymi dorastaliśmy.

Ludowe opowieści o rycerzach, dziewczęta, złe królowe, krwawe mosty i niezliczona ilość innych – to wszystko jest integralną częścią Zagrzebia to historia.

Jeśli szukasz dowodów naukowych, jesteś w złym miejscu. Ale fantastyczne?, fascynująca lektura? Proszę, przystępować.

Co jest w imieniu?

Jeśli się zastanawiasz jak Zagrzeb ma swoją nazwę, otacza go bardzo popularna legenda.

Istnieje kilka wersji historii, ale fabuła, czy powinniśmy powiedzieć – ten słowo kluczowe, jest w większości taki sam.

To idzie mniej więcej tak.

Biały rycerz przybył z odległej krainy, wędrówka w dolinę góry Mevednica, wznosząc się nad Zagrzebiem. Dolina była sucha i pusta. Rozpaczliwie spragniony i zmęczony, usiadł przy zakurzonej drodze, żeby odpocząć.

Nagle, pojawiła się przed nim piękna dziewczyna, jak marzenie. Miękkim głosem, zapytała go, czy potrzebuje pomocy. Rycerz błagał ją o trochę wody. "Nie mam nic, w tej jałowej krainie nie ma wody”, odpowiedziała dziewczyna. Głowa rycerza wyczerpująco opadła mu w ramiona. "Jednakże, nie rozpaczaj", ona kontynuowała, „ale zeskrob dłonią brud z powierzchni” (w języku chorwackim, czasownik, którego użyła to „Zagrzeb„).

Schylił się i zrobił to, co mu kazała. Ku jego niedowierzaniu, kryształowy strumień zaczął płynąć z miejsca, w którym drapał. Natychmiast pociągnął łyk i poczuł, że wraca do niego życie.

Rycerz z wdzięcznością poprosił o jej imię. „Manda” – odpowiedziała. Rycerz wziął ją wtedy pod ramię i poprosił, by za niego wyszła, obiecuje zbudować dla niej pałac i życie pełne bogactw. Jak powiedziała tak, ziemia wokół nich rozkwitła, a dolina stała się żyzna.

Inny, mniej skomplikowany, opowiada podobną historię spragnionego pana, który po drodze zobaczył studnię i stojącą obok miejscową dziewczynę o imieniu Manda (oczywiście, mężczyzna tym razem już znał jej imię). Krzyknął do niej, „WYSYŁAM, DUSZA, CHWYĆ TO!” przetłumaczone jako – „Manda, kochanie, zgarnij trochę!”

I tak dziś nazwano miasto Zagrzeb, według legendy.

Dziś, na głównym placu w Zagrzebiu znajduje się fontanna o nazwie Manduševac, zbudowany w miejscu, gdzie kiedyś było prawdziwe źródło. Został zasypany w XIX wieku, a po rekonstrukcji placu w latach 80-tych ponownie rozkopany.

Miejscowi nazwali go na cześć tajemniczej dziewczyny Manda, który łaskawie uratował rycerza jest życie, aby uwolnić go od pragnienia. Manda stała się również popularnym chorwackim imieniem żeńskim z powodu tej legendy.

Okrutna i okrutna Czarna Królowa

Gdyby wszystkie legendy były pełne czystości, panny o dobrych intencjach i cnotliwi biali rycerze, historia ludowa byłaby dość nudna.

Oto taki, który nie jest.

Barbary Celskiej (Barbara z Cilli) był faktyczną postacią historyczną żyjącą w XV wieku, urodzony w dzisiejszych Czechach. Została królową węgiersko-chorwacką, poślubiając króla Zygmunta.

Według źródeł, ona była bardzo piękna, ale też dość obraźliwy i podstępny wobec innych. Podczas jej rządów, podobno przebywała w twierdzy Medvedgrad na górze Medvednica. Dlatego niektórzy ją uważają prawdziwa Czarna Królowa.

Legenda głosi, że Czarna Królowa żyła bardzo dekadenckim życiem. Ludzie opowiadają historie o tym, jak miała wielu kochanków pod nieobecność męża podczas pobytu w Medvedgradzie.

Po tym, jak miała ich dość, kazała wyrzucać biedne dusze przez mury i w dół z góry! Niektórzy mówią, że „szczęśliwsi” zostali spuszczeni do doliny w klatce… z dzikiem w środku. Po prostu jakie mieli szczęście?, ty będziesz sędzią.

Jakby tego było mało, jej ulubionym zwierzakiem był nikt inny jak czarny kruk. Siedziała na jej ramieniu i atakowała ludzi, jeśli wydawała rozkaz.

Są kilka opowieści o jej śmierci.

Niektórzy twierdzą, że podczas wielkiej suszy w mieście, jedyna studnia, która nie wyschła, znajdowała się na Medvedgradzie. Królowa trzymała go w ukryciu i wypuszczała psy na każdego, kto próbował z niego pić.

jednak, chyba nie liczyła na to, że psy też są spragnione. Ostatecznie, jej studni zabrakło wody i nie mogła już kontrolować wściekłych psów. Zwrócili się przeciwko niej i próbując przed nimi uciec, upadła przez mury zamku i spotkała los swoich dawnych kochanków.

Inny popularny mit mówi, że kiedy Turcy przygotowywali się do zdobycia Medvedgrad, nikt nie chciał przyjść z pomocą Czarnej Królowej, więc desperacko szukała pomocy u diabła.

W faustowskim manewrze, zawarła z nim umowę obiecującą kontrolę nad Medvedgradem i własnym ciałem. Odepchnął ich, ale nie dotrzymała końca umowy, co naszym zdaniem nie jest najmądrzejszym posunięciem, jeśli masz do czynienia z Księciem Ciemności. Rozwścieczony, zamienił ją w węża i zamknął ją w komorze podziemnej.

Ludzie wierzą, że wciąż gdzieś się ślizga, pilnuje swojego skarbu w ukrytych korytarzach łączących Medvedgrad z Kaptolem i Gradecem.

Dla niewtajemniczonych, Kaptol i Gradec są dwa oddzielne historyczne miasta które zostały połączone w 19^ten wiek, aby stworzyć nowoczesny Zagrzeb. Zagrzeb to katedra znajduje się na Kaptol, podczas gdy Gradec jest domem St. Mark jest kwadratowy, kościół o tej samej nazwie i budynek parlamentu chorwackiego.

Z powrotem w dzień, te dwa miasta były połączone budowlą o nazwie Krwawy Most, co jest tematem naszej kolejnej legendy.

Jak woda pod mostem… czy nie

Mieszkańcy Kaptolu i Gradeca nie byli najbardziej przyjaznymi sąsiadami. Niektórzy mówią, że Gradec to obywatele, którym zazdroszczę Kaptol to bogactwo, ze względu na dochód, jaki generowali ze swoich młynów.

Drewniany most nad potoku Medveščak które kiedyś łączyło oba miasta, stało się rzekomo areną wielu zderzeń, bójki i walki na gołe pięści za każdym razem, gdy spotykali się mieszkańcy miasta. A zatem, nadano mu nazwę Krwawy Most.

Mimo że była to nazwa, której używali miejscowi?, ewidentnie utrzymało się do dzisiaj.

Na północ od placu Jelačića, ulica między Radićevą a Tkalčićevą nadal nosi oryginalną nazwę – „Krwawy Most” po chorwacku.

Stał się także tematem jednej z serii powieści autorstwa Marija Jurić-Zagorka, słynny chorwacki pisarz beletrystyki z 19^ten wiek. Jej romantyczny thriller kryminalny ten Sekret Krwawego Mostu opowiada historię szlachcica, którego zwłoki znaleziono pod mostem. Rozwija się cała otaczająca go tajemnica.

Jeśli szukasz rekomendacji książki, nasza redakcja zachęca do wybrania tego!

Legenda zrodzona z ognia

Kamienna Brama to religijny i kulturowy punkt orientacyjny Zagrzebia. Jest to jeden z najlepiej zachowanych zabytków starego centrum miasta.

W przeszłości, miasto Gradec miało cztery wejścia, po jednym z każdej strony. Kamienna Brama została zbudowana w latach 13^ten wiek, służąc jako przejście do miasta od wschodu z wieżą strażniczą nad nim. Pozostałe trzy bramy zostały zburzone w 19^ten wiek.

Co ciekawe, brama w historii czterokrotnie zapaliła się. Po ostatnim incydencie narodziła się słynna legenda, o której pisała również Marija Jurić-Zagorka.

Wynika:

Jedna noc, w gospodzie na Gradecu wybuchł pożar. Rozprzestrzenił się tak szybko, że śpiący mieszkańcy po prostu nie mogli go powstrzymać. Czas, kiedy wszyscy się obudzili, płomienie pochłonęły połowę miasta. Rozprzestrzenił się z zachodu na wschód, aż do Kamiennej Bramy.

Po tym, jak w końcu zgasili ogień, szukała jej dziewczyna o imieniu Manduša obraz Maryi, Matka Boga. Nagle, przechodząc przez popiół, ktoś szokująco wyciągnął obraz z gruzów.

Był nietknięty.

Ludzie zaczęli gromadzić się wokół niego i nie mogli uwierzyć własnym oczom. Mandusza zabrała swój obraz, przyłożył go do murów przy bramie i płakał!: "Matka, błogosław lud Gradec, i czuwaj nad nami na zawsze. Od tego dnia, wszyscy przyjdą i pomodlą się do ciebie tutaj w Kamiennej Bramie!” Zdumiewająco, brama nigdy więcej się nie zapaliła…

A zatem, Kamienna Brama stała się sanktuarium, do którego przychodzą katolicy zapal świece i módl się. Popularnym zwrotem, który nawet w Zagrzebiu pojawił się na co dzień, są ludzie – jeśli masz wielką nadzieję, że coś się wydarzy, mówisz: „Będę musiał zapalić świecę w Kamiennej Bramie”.

Miasto jest arcybiskup Franjo Kuharić ogłoszony Matką Kamiennej Bramy patronką Zagrzebia 31^św maja, 1991. Ta data jest również znana jako oficjalny Dzień Zagrzebia.

To wszystko, ludzie. Dziękujemy za przeczytanie naszego legendarnego artykułu!

 

Autor: I Mekinec

Kredyt zdjęciowy: (1), (3), (4) oraz (5) Fotonet, (2) Iwo Perwan, Wspólnota Turystyczna Chorwacji